Der was is e masken en dad iêtte Roêdkapke. Ze wier zoe genoemd oemda' z'alted e schoê roei kappeke dróeg. Oep nen dag riep eur móeder eur. Ze vróeg on Roêdkapken oem e mandsje meh wa lakker ete nor eur zieke bomma te gon brenge. Die bomma woênde diep in 't bos, mor Roêdkapke zag eur gêre dus wou ze da natuurlijk gêre doeng. "Mor wel oep et pad blijven eh!", zee eur móeder, en Roêdkapke beloofde da' ze da' zou doeng.

 

Toeng da Roêdkapke wa later deur 't bos liep kwam ze ne wolf tege. "Goeiemorgend Roêdkapke," zee' diê wolf. "Goeiemorgend meniêr de Wolf," aentwoorde Roêdkapke beleefd, want ze wist nog ni wa ne slechterik da' diê wolf was. "Wor godde gah zoe alliên nortóe Roêdkapke?" vroeg de wolf. "Ik gon nor m'n bomma, oem eur dees mandshe meh lakker ete te brenge." "Da's lief van au, dor zal oe bomma zeker blij meh zen. Mor ziede die schoên bloeme ginder tusse de boême? A' ge die nah is zou plukken oem on oe bomma te geve? Dor zou ze zeker oek iêl blij meh zen!"

 

Roêdkapke twijfelde, want z'ad on eur mama beloofd oem oep et pad te blijve. Mor de bloeme zagen er inderdaad iêl schoên uit, en ze stoenge ni' zoe vaer van 't pad, dus ging Roêdkapke der rap nortóe oem ze te plukke. Mor toeng da' ze die bloeme geplukt ad zag ze wa' vajjer nog schunder bloemekes staan, en toeng da' ze die oek geplukt ad zag z'er nóg schunder! Zoe ging ze mor deur meh bloemekes plukke, totda' z'oep den duur zoe vaer van 't pad was afgedwaald da' ze 't ni mer kost zing.

 

Ondertusse liep de wolf rap nor et uizeke van de bomma en klopten oep de deur. "Bomma?" riep 'em meh een oêg stemmeke, "'t is Roêdkapke! Ik koom oe e mandshe meh lakker ete brenge!" "Ik lig in m'n bed me lief kind", riep de bomma, "mor trekt mor on et koerreke, dan go' de deur vanzelf ope!"

 

De wolf trok on et koerreken en de deur ging inderdaad ope. Zoegau dat 'em binne was sproeng 'em oep et bed, en meh iêne groêten ap at 'em de bomma iêmol oep! Derna trok 'em ne zjapon van de bomma aan en zetten 'em eur nachtmuts oep z'ne kop, en dan kroop 'em zelf onder de dekes.

 

Ondertussen ad Roêdkapke nen iêlen bloemekee baiên geplukt in 't bos. Toeng da' z'eindelijk on et uizeke van eur bomma was aangekome lee' de wolf daar al in den beddenbak oep eur te wachte. "Komd mor binne lief kind", riep 'em meh een krakende stem. "Trekt mor on et koerreke, dan go' de deur vanzelf ope!"

 

Roêdkapke vond da' de stem van eur bomma mor raar kloenk. "Da' zal zen oemda' ze ziek is", docht ze ba eureige, en ze trok dus on et koerreke en ging nor binne. Daar verschoot z'eureige nen bult, want eur bomma zag er iêlemol aenders uit dan aenders.

 

"Bomma, g'ed gah zoe'n groêt' oêre!" riep ze. "Da's oem oe beter te kunnen oêre", aentwoorde de wolf. "Mor Bomma, woroem edde gah zoe'n groêt' oêge?" riep Roêdkapke. "Da's oem oe beter te kunne zing me kindshe!" zee' de wolf. "Mor Bomma, woroem edde gah zoe'n groête taende?" "Aha! Oho!" riep de wolf, "Dad is oem oe beter te kunnen oepete!" En de wolf sproeng uit et bed en meh iênen ap at 'em oek Roêdkapken oep.

 

De wolf ad nau z'n bökske góe' volg'eten en a begost muug te wörre. A kroop dus trug in bed oem wa te rusten en 't duurde ni laenk of a lag daar te snurke. A snurkte zoe aert da' de glazen in de kas meerammelde.

 

Tóevallig liep er een bitshe later ne jager langs et uizeke van de bomma. "Amai m'ne frak," docht diê jager, "die bomma die kan nogal is snurke! Daar moet iet ni' zjust zen!" en a ging et uizeke binnen oem is te kijke. A zag daar direct da 't ni de bomma was die zoe lag te snurke, mor de wolf. En a zag da' diê wolf nen iêlen dikken buik ad en wist direct wa' der gebeurd was.

 

De jager pakte dus een scheêr en begost iêl vörzichtig den buik van de wolf ope te knippe terwijl da' diê nog lag te snurke. Na twi kiêre knippe kost 'em al een roei óeteke zing in den buik van de wolf, en na nog e paar kiêre knippe sproeng Roêdkapke teveurschijn uit den buik. "O bedankt meniêr de jager," riep ze, "'t was zoe doenker en benaud in diên buik! Mijn bomma zit der oek in!" De jager knipte dus voêrt en een bitshe later kwam oek de bomma teveurschijn.

 

Roêdkapken en de jager ginge nau rap nor buiten oem wa' zware stiêne te zuke. Die stiêne stake z'in den buik van de wolf, en dan naaide ze diên buik wer dicht.

 

Toeng da' de wolf later wakker wier ad 'em buikpijn en vulden 'em z'neigen iêmol ni' góe. A ging nor buiten oem wa water te drinken uit de vijver, mor toeng dat 'em veurover leunden oem te drinke rolde de stiênen in z'nen buik nor veure. A viel meh ne groête plons in 't water en deurdat 'em zoe zwaar was van al die stiêne verdroenk 'em. Niemand eed oêt nog last g'ad van diê wolf...